Mijn verwachtingen waren hoog toen ik Marilena ontmoette op de vlucht naar Caracas. Zij was een 45 jarige singlette die jonger oogde. Als zuivelproducente had zij veel interesse voor Friese koeien. Zelf gaf ze nog maar weinig melk, maar thuis had ze een ranch met koeien en kippen.

'Je zult Venezuela geweldig vinden', zei ze. Iedereen is daar een stuk vrolijker dan in Europa. En de disco´s van Caracas, die zijn echt tof. Maar kijk uit en vertrouw niemand. Ook niet de vele mooie wulpse vrouwen met of zonder borstvergroting. Of die met een ander plastisch chirurgisch experiment. Ben toch meer een bioboy, Marilena. Zelf droomde ze van een liposuctie, maar wilde ook naturel blijven.

De service van Iberia heeft immer last van een economische crisis. Slechts één lekkere stewardes op een intercontinentale vlucht vind ik magertjes. Praat verder niet over het filmaanbod, het eten, de bagageclaim of punctualiteit. Na een toiletbezoek zat ik gevangen tijdens de distributie van de lunch. In beide gangpaden komen trolley´s op mij af. Stoel 36C was onbereikbaargeworden. ' U kunt hier echt niet blijven staan, meneer'. Dat begrijp ik, maar zie ik er uitof ik mijzelf kan wegtoveren.

(eventueelomroepbericht: we gaan de lunch serveren graag naar uw plaatsen)

Een half uur later kon ik naar mijn plek. ' Heeft u nog geen lunch gehad, meneer', zei ze verbauwereerd. Nee, doos (zelfde doos). Jij liet mij niet langs, weet je nog.