Betalingsverkeer

Misschien is Chaves ook geI-saved of is Scheringa op de koffie geweest, maar het bancaire verkeer deugd voor geen meter. Bij alle officiële transacties krijg je de helft voor je euro of dollar. Daarnaast kan je per keer maar 25 euri pinnen. Dat betekent elke dag naar de automaat. Wel veilig, niet handig. Tel daarbij de extra pinkosten op en je voelt je dubbel genaaid. Venezuela ligt toch niet aan de Cote d´ Azur.

Hoofdschuddend, zuchtend en geërgerd zie je backpackers zoeken naar wegen om hun kleine budget te waarborgen. In dit land geldt cash is king! Als je pech hebt, een extra gage voor corrupte militairen. dew eg naar Ciudad Bolivar is momenteel hot.

Veel internationale hostals bieden contanten aan via een overboeking naar hun buitenlandse account. de zwarte markt wordt aangevuld met winkels die graag winst pakken met een klein koersverschil bij het wisselenvan dollar- of eurobiljetten. Als je het gevoel wil hebben dat je in Zuid-Amerika op vakantie bent en niet in Zwitserland, dan maak gebruik van het officieuze banksysteem.

Dag 1

Mijn verwachtingen waren hoog toen ik Marilena ontmoette op de vlucht naar Caracas. Zij was een 45 jarige singlette die jonger oogde. Als zuivelproducente had zij veel interesse voor Friese koeien. Zelf gaf ze nog maar weinig melk, maar thuis had ze een ranch met koeien en kippen.

'Je zult Venezuela geweldig vinden', zei ze. Iedereen is daar een stuk vrolijker dan in Europa. En de disco´s van Caracas, die zijn echt tof. Maar kijk uit en vertrouw niemand. Ook niet de vele mooie wulpse vrouwen met of zonder borstvergroting. Of die met een ander plastisch chirurgisch experiment. Ben toch meer een bioboy, Marilena. Zelf droomde ze van een liposuctie, maar wilde ook naturel blijven.

De service van Iberia heeft immer last van een economische crisis. Slechts één lekkere stewardes op een intercontinentale vlucht vind ik magertjes. Praat verder niet over het filmaanbod, het eten, de bagageclaim of punctualiteit. Na een toiletbezoek zat ik gevangen tijdens de distributie van de lunch. In beide gangpaden komen trolley´s op mij af. Stoel 36C was onbereikbaargeworden. ' U kunt hier echt niet blijven staan, meneer'. Dat begrijp ik, maar zie ik er uitof ik mijzelf kan wegtoveren.

(eventueelomroepbericht: we gaan de lunch serveren graag naar uw plaatsen)

Een half uur later kon ik naar mijn plek. ' Heeft u nog geen lunch gehad, meneer', zei ze verbauwereerd. Nee, doos (zelfde doos). Jij liet mij niet langs, weet je nog.

Dag 2

Nog geen 2 meter in het publieke gedeelte van Caracas airport en een neppiccolo sleurde al met mijn backpack. ' Ik word opgehaald door vrienden, alles is geregeld'. En de bagagehond liet los. Ik haakte aan bij 2 Francaises voor een enkeltje met het OV naar het centrum.

Plaza Venezuela bleek een veilige zone in crimecity Caracas om te overnachten. Met de metro naast de deur was ik de volgende dag in 3 haltes bij La Bandera, het beruchte busstation. Had wel in de ochtend de boel verkend en een metrokaartje gekocht. Rond elven is het niet zo druk.

Met ongekende soepelheid kwam ik in de namiddagaan in Choroni / Puerto Colombia. Zig zag doorheuvels van tropisch regenwoud gehuld in waterdamp en verlicht door gebroken zonnestralen. Magisch.

De badplaats heeft als hoofdattractie La Playa Grande, een palmstrand ingesloten door het tropische bergland. Gelukzaligheid overmande mij toen ik een duik nam in de branding. Vanuit het water zag ik een verlaten bountystrand in de avondschemering.

Een flinke reis, maar dan heb je ook wat.

Een regenbui en 500 meter terug naar Posada La Luna was genoeg voor de muggen om mijn enkels op te vreten. Elk voordeel.....